Wat is Degeneratieve Myelopathie?
Vertaald door Gondje van Zinnicq Bergmann
Degeneratieve Myelopathie is een progressieve aandoening van het ruggenmerg bij oudere honden. De ziekte begint langzaam, meestal tussen de leeftijd van 8 en 14 jaar. Het begint met een verlies van coördinatie (ataxie) in de achterpoten. De getroffen hond wiebelt tijdens het wandelen, sleept met de voeten en treedt dubbel met de ondervoet. Dit kan zich eerst in één achterpoot voordoen en dan later in de andere. Naarmate de ziekte vordert, worden de ledematen zwakker, de hond heeft moeite met opstaan, de achterhand staande te houden en zal vaker struikelen. De zwakte wordt geleidelijk erger totdat de hond niet meer in staat is om te lopen. Ook kan er incontinentie van urine en ontlasting optreden. Het klinisch verloop tot volledige verlamming van de achterhand kan variëren van 6 maanden tot 1 jaar. Uiteindelijk kan er zich ook een zwakte in de voorste ledematen ontwikkelen.
Degeneratieve Myelopathie is een niet-pijnlijke ziekte.
Hoe ontstaat Degeneratieve Myelopathie?
Door een erfelijke aandoening wordt het ruggenmerg ter hoogte van de borstwervels aangetast. De vetlaag rond de zenuwbanen verdwijnt waardoor de prikkelgeleiding verstoord wordt. Ook worden de zenuwbanen zelf aangetast. Hierdoor is de communicatie van de hersenen naar de achterbenen verstoord.
Hoe kan de diagnose Degeneratieve Myelopathie gesteld worden?
Bij een levend dier kan alleen een waarschijnlijkheidsdiagnose gesteld worden, door uitsluiting van andere oorzaken zoals hernia, trauma, ontsteking, infarct en tumor in en om het ruggenmerg.
Bij het overleden dier kan door sectie en microscopisch onderzoek Degeneratieve Myelopathie vastgesteld worden.
Wel is er recentelijk een gen ontdekt dat, indien aanwezig, de kans op het ontstaan van deze ziekte vergroot. Dit gen kan met behulp van bloedonderzoek (DNA) worden aangetoond.
Hoe kan Degeneratieve Myelopathie behandeld worden?
Er zijn geen behandelmethoden die de voortgang van deze zieke stopt of vertraagd.
Wel kunnen er ondersteunende behandelingen toegepast worden, bv. behandeling van een bijkomende blaasontsteking, behandeling van wonden die ontstaan, ondersteuning bij het lopen met behulp van een tuig of een karretje.
Genenonderzoek kan misschien in de toekomst wel leiden tot een methode om de ontwikkeling van de ziekte te voorkomen of te vertragen
http://www.caninegeneticdiseases.net/DM/basicDM.htm
Degeneratieve Myelopathie bij Chesapeake Bay Retrievers
Vertaald door Gondje van Zinnicq Bergmann
Overgenomen van de site www.teamchesapeake.com
In het voorjaar van 2006 werd bij de hond “Tiger”( Dual AFC Distagon, AKA “Tiger”,MH) Degeneratieve Myelopathie geconstateerd. Deze diagnose werd gesteld door Dr. Sam Long op de Universiteitskliniek van de Veterinaire Faculteit van Pennsylvania, in Philadelphia. Om de diagnose te bevestigen was een MRI gemaakt. Dr. Long was verrast door deze diagnose, omdat er in deze kliniek al in geen jaren Degeneratieve Myelopathie bij Chesapeake Bay Retrievers is gezien.
In de herfst en winter hadden Tiger en ik een prachtig jachtseizoen. Elke dag joegen we op land- en watervogels. Toen al waren er tekenen dat hij problemen had. Tiger wilde niet meer graag in de truck springen en viel om als hij bij het hek stond te springen om uit de ren te komen. Tijdens de training wilde hij niet meer gaan zitten op de fluit.
Na het jachtseizoen ging Tiger terug naar zijn mede-eigenaar en fokker Linda Patterson om te dekken. Tiger had nu moeite om de teef te bestijgen. De dekking was wel succesvol. Eind april 2005 vroeg Linda zich af of Tiger Degeneratieve Myelopathie kon hebben. Ik wist niet eens wat Degeneratieve Myelopathie was. Ik ging naar Chicago, nam hem mee naar New Jersey en bracht hem bij Dr. Long. Deze bevestigde het vermoeden.
Ik dacht: dit is puur pech. Tiger heeft een Duitse Herder ziekte, een uitzonderlijke ziekte voor een Chesapeake Bay Retriever, maar het was wel zijn doodvonnis. Hoe kon een intelligent, atletisch dier zo'n vreselijke ziekte krijgen? Tiger sliep op mijn bed, bewaakte mijn huis en ging vrijwel elke dag met mij jagen.
Rond deze tijd, ontdekte ik dat andere chessies ook deze ziekte kregen, allemaal familie van Tiger. (zoeksite voor verwanten: http://www.chessiedb.org en http://www.tulemist.com/RC_Main.htm). Dit was echt een grote schok voor mij. Niet zo maar pech, maar een genetisch probleem. JJ.Jessie, JJ's Chi-Town Blizzard, JJ's Harley, JJ's Renegade Red, Caroways Cricket, LJ's Stonefield Foxy Lady, Misty Mrn's Cinder en Cathy Dusek's Anni, die van dezelfde afstamming is als Dual CH AFC Westwind's Rudy of Nordais zijn allen gerelateerd aan Tiger. Ongelukkig genoeg blijkt de zuster van Tiger dezelfde symptomen van Degeneratieve Myelopathie te vertonen. Dit zijn feiten.
Hebt u uzelf wel eens afgevraagd waarom uw dokter u vraagt of er gezondheidsproblemen in de familie zijn? We zijn allemaal dieren.
Dit is erg belangrijk voor mij. Omdat Degeneratieve Myelopathie misschien toch niet zo'n zeldzame ziekte bij Chesapeake Bay Retrievers is, is het erg belangrijk om te onderzoeken waar deze problemen vandaan komen, hoe onze honden Degeneratieve Myelopathie krijgen en dit probleem bovenaan bij de gezondheidsproblemen bij Chesapeake Bay Retrievers te plaatsen. De meeste mensen dachten of wisten niet dat Degeneratieve Myelopathie een probleem was, maar het kan het einde van een prachtige Field Trial-lijn betekenen!
Het CBR Degenerative Myelopathy Project
door Dr. Sam Long - Phiadelphia School of Veterinary Medicine, University of Pennsylvania)
vertaald door Gondje van Zinnicq Bergmann
Bij het project om de volgorde van de DNA-basen te bepalen aan de Universiteit van Missouri is een gen gevonden dat zeer waarschijnlijk (mede) verantwoordelijk is voor het ontstaan van Degeneratieve Myelopathie bij de Chesapeake Bay Retriever. Dankzij de gezamenlijke inspanning van de corgi, boxer en Chesapeake Bay Retrieverclub, is een allel van een gen gevonden dat bij alle drie de rassen homozygoot voorkomt bij alle aangetaste honden. Er zijn ook twee andere gebieden op chromosomen gevonden die mogelijk ook een rol spelen bij deze aandoening. Dit duidt er op dat het allel waarschijnlijk gemodificeerd wordt door het effect van deze chromosomen. Daarnaast zijn monsters van enkele honden zonder tekenen van Degeneratieve Myelopathie ook homozygoot gebleken voor dit allel. Aangezien deze honden tot nog toe te jong zijn om deze tekenen te vertonen, is het nog niet zeker dat alle honden die homozygoot zijn voor dit allel Degeneratieve Myelopathie zullen ontwikkelen. Het lijkt echter wel zo te zijn dat honden die twee kopieën van dit allel bezitten een veel grotere kans hebben om klinische verschijnselen te krijgen. In Juni zal er een genetische test beschikbaar komen met een prijskaartje van ongeveer $60. Wij stellen voor om honden die verdacht worden van Degeneratieve Myelopathie in eerste instantie gratis getest kunnen worden om de kwaliteit van de test te bevestigen. We stellen ook voor om alle monsters die naar de DNA bank van de Universiteit van Pennsylvanië worden gestuurd gratis worden onderzocht en dat de inzenders de optie krijgen de uitslag al of niet te ontvangen. Ons voorlopige advies met betrekking tot honden die homozygoot blijken te zijn voor het allel is ze niet helemaal uit te sluiten van de fok, aangezien dit een sterke beperking van de genenpool zou kunnen veroorzaken, waardoor andere, wellicht ernstigere, genetische problemen zouden kunnen ontstaan. Wij adviseren echter wel om honden die homozygoot voor het foute allel zijn te kruisen met honden die homozygoot zijn voor het goede allel. Op die manier kunnen we, door een voorzichtig fokbeleid, uiteindelijk de aangetaste honden uit het ras fokken, zonder blootstelling aan andere slechte genen. In de tussentijd gaan we door met onze andere onderzoeken, inclusief die naar het gedrag van Chessen. Deze zullen spoedig online gepubliceerd worden. Het bepalen van de basepaarvolgorde zal ook voortgaan, met een nadruk op het nog gedetailleerder in kaart brengen van de specifieke mutaties in de genen die net zijn geïdentificeerd. Dankzij het enorme enthousiasme, de ondersteuning en de bijdragen van de clubleden en hun honden ziet het er naar uit dat we wellicht in staat zullen zijn om deze verschrikkelijke aandoening, die Degeneratieve Myelopathie is, uit het ras te verwijderen.
|